Respirator nieinwazyjny, zwany także respiratorem nieinwazyjną wentylacją (NIV), to urządzenie medyczne stosowane w leczeniu pacjentów z zaburzeniami oddychania.
Działa on poprzez dostarczanie powietrza lub mieszanki tlenu i powietrza do dróg oddechowych pacjenta za pomocą maski, bez konieczności intubacji czy wprowadzania rurki do tchawicy.
Leczenie respiratorem w domu pacjenta
Podstawowym celem respiratora nieinwazyjnego jest wspomaganie oddychania pacjenta, poprawa wymiany gazowej i utrzymanie odpowiednich poziomów tlenu i dwutlenku węgla we krwi. Urządzenie to może być stosowane w różnych przypadkach, takich jak zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płucnej (POChP), obrzęk płuc, zespół bezdechu sennego czy zaostrzenie niewydolności oddechowej. Korzyści wynikające z stosowania respiratora nieinwazyjnego są liczne. Przede wszystkim umożliwia on uniknięcie konieczności intubacji, co jest związane z mniejszym ryzykiem powikłań i infekcji dróg oddechowych. Respirator nieinwazyjny poprawia również komfort pacjenta, pozwalając mu na swobodne oddychanie i utrzymanie aktywności fizycznej podczas leczenia.
Działanie respiratora nieinwazyjnego opiera się na dwóch podstawowych trybach wentylacyjnych
Tryb ciągły ciśnieniowy (CPAP), kiedy urządzenie dostarcza stale stałe ciśnienie powietrza do dróg oddechowych pacjenta przez cały cykl oddechowy. To ciśnienie utrzymuje drogi oddechowe otwarte i zapobiega ich zapadaniu się podczas wydechu. Jest to szczególnie skuteczne w przypadku pacjentów z zespołem bezdechu sennego lub niewydolnością oddechową. Tryb ciśnieniowy z wydechem kontrolowanym (BiPAP), kiedy urządzenie dostarcza dwa różne poziomy ciśnienia powietrza – wyższy podczas wdechu i niższy podczas wydechu. Ten tryb wentylacyjny umożliwia pacjentowi łatwiejsze oddychanie, redukując opory w drogach oddechowych i zmniejszając wysiłek podczas oddychania.
Podczas leczenia w warunkach domowych respirator nieinwazyjny jest dostosowywany indywidualnie do potrzeb pacjenta przez personel medyczny. Parametry, takie jak poziom ciśnienia powietrza, proporcje tlenu i powietrza, czas wdechu i wydechu, mogą być dostosowywane do stanu pacjenta i jego wymagań.
